Tenminste, in een eenakter van 20 minuutjes heeft mijn personage de meeste tekst. En niet zomaar een eenakter! De regisseur heeft een verhaal van Roald Dahl bewerkt: Up to Heaven. Het is een heel mooie, heldere tekst.

(In de jaren ’70 werd een tv-bewerking van Up to Heaven uitgezonden in de serie Tales of the Unexpected. Weet je nog? Schrijver Dahl introduceerde elke aflevering, zittend bij een knapperende openhaard. Ook deze.)

Op mijn leeftijd ben je natuurlijk geen natuurtalent meer

Karakter, dat heb ik wel. Mezelf aanstellen kan ik ook. De dramaqueen uithangen? Check. Liegen om iemands gevoelens te ontzien? Niet echt een probleem. Vrouwelijke charmes inzetten om m’n zin te krijgen? Zo schuldig als maar kan.

Maar acteren? Afgezien van die paar toneelstukjes op de lagere school vanwege de verjaardag van de meester (en natuurlijk mijn onvergetelijke 4 seconds of fame als taxichauffeur) heb ik daar geen kaas van gegeten.

Hoe ik Mrs. Foster, een nerveuze vrouw uit de hogere middenklasse, wonend in het New York van 1962 geloofwaardig en meeslepend moet spelen? Geen idee.

De eerste keer oefenen is een ramp.

Ik loop in een wolk van hoofdletters en uitroeptekens over het toneel en kraam louter clichés uit – als een business-influencer-girlboss-marketing-guru op haar salespage

Ben ik buiten mijn comfortzone? Absoluut.
De complete (toneel)vloer is lava.

Tekstvast ben ik best. Die taal, daar ligt het niet aan.

Ik heb alleen geen flauw idee wat ik moet doen. Hoe ik moet lopen. Waar ik moet kijken. Wat ik met m’n handen moet doen. Waar ik moet stilstaan. Wanneer ik m’n tegenspeler moet aankijken.

Waardoor ik als een kip zonder kop van links naar rechts over de vloer fladder. Met een stem die alle kanten op schiet, vooral de hoogte in. Alles aan mij beweegt: knieën, handen, hoofd.

Zowel medespelers als regisseur kijken verbijsterd toe. Zelf raak ik zowel buiten adem als in lichte paniek.

Gelukkig weten ze dat ik geen spelervaring heb en zijn ze coulant en coöperatief. Na afloop word ik niet neergesabeld maar krijg ik juist goede feedback en tips. De repetities hierna let ik heel goed op hoe zij het doen.

Nu ben ik langzaam – met de nadruk op térgend lángzaam – aan het leren hoe ik met kleine veranderingen in stem en lichaamstaal Mrs. Foster inhoud kan geven en kan laten zien wat haar beweegt.

Ook weer niet te klein. Het is toneel, er mag overdreven worden. Al is het maar voor de achterste rij. Overdrijven binnen kaders dus, met een klare lijn.

Toneelspelen is net als schrijven voor je bedrijf

Iedereen is weleens zenuwachtig, en doet dan ook zo. Maar als je dat (als onervaren amateur) moet spelen, is dat een heel ander pak mouwen (zoals een van mijn Vlaamse klanten pleegt te zeggen). Dan moet je keuzes maken – praat je snel of stotter je, heb je een tic of een bibbermondje – en daarbij komen twijfels. Of het wel goed is, of je niet méér moet doen, anders.

En zo heeft ook iedereen leren schrijven op school. Je schrijft boodschappenbriefjes. Tikt een verslag of een evaluatie. Allemaal prima. Totdat je weer iets ‘commercieels’ wil schrijven voor je bedrijf. Een blogartikel bijvoorbeeld, of een e-book.

Dan hapert je pen. Blijven je vingers treuzelen boven het toetsenbord. Voor je het weet verlies je jezelf in abstract geneuzel. Erger nog: als de eerste de beste amateurtoneelspeler verlies je jezelf in uitroeptekens en de marketingclichés die je ook bij anderen ziet.

De lessen die ik leerde op toneel en die jij kan toepassen in je online communicatie

Kijk hoe anderen het doen. En leer daarvan. Vooral hoe en wat jij níet wil doen. Iedereen heeft een eigen rol en karakter. Wat iemand anders doet en zegt, past niet persé bij jou. Sommige dingen misschien wel. Ook goed. Laat je inspireren. (Niet letterlijk: de woorden zijn van die ander.)

Bepaal wát je wil laten zien. We hoeven niet alles van je te weten, maar een mix van persoonlijk en zakelijk is heel interessant. Kies wat je wel en niet wil delen. Vertel dat wat je positie als specialist versterkt. Vertel dat wat je indirect aantrekkelijk maakt.

Minder is altijd meer. Zoals saus ook lekkerder wordt bij het inkoken. Beter weinig woorden maar wel precies de goede, dan veel woorden die om de hete brij heen draaien.

Heb jij nu hulp nodig bij het bereiken van je klanten?

Of je zelf je online communicatie doet of (deels) laat doen, hangt vooral af van jouw tijd en zin. Ik ben altijd in voor een goed gesprek hierover. Vertrouwelijk, natuurlijk. Niemand hoeft te weten dat jij soms met je handen in het haar zit omdat je echt geen idee meer hebt. Mijn klanten krijgen de hulp die ze willen: van ideeënbrainstorm tot het schrijven en/of redigeren van blogartikelen, e-books en webteksten.

Neem gerust contact op, ik denk graag met je mee.