Beetje landerige ochtend.

Ik zit op m’n schermpje te turen naar een of andere marketingdude. Met een heel verhaal over wat anderen van je vinden. En hoe jij jezelf wil laten zien.

Plots vraagt-ie: Wat voor auto zou je zijn?

…

Eh, een blauwe?

Typisch een vraag die niet aan mij besteed is.

Ik begrijp die vraag wel. Het gaat erom hoe jij jezelf in je marketingcommunicatie – website, blog sociale media – laat zien. Maar ik kan me echt niet identificeren met een automerk.

Wat ik wel een leuke vraag vind, is ‘wat voor artiest zou je zijn’. Wat voor zanger, muzikant, of misschien beeldend kunstenaar. In elk geval iets met expressie en communicatie. We hebben het immers over marketing.

Het eerste dat dan in mij opkomt is: singer-songwriter met een protestrandje. Iemand die gewoon haar eigen liedjes maakt, gitaartje erbij. Die dat uitzinnige publiek helemaal niet nodig heeft, want ze doet toch wat ze zelf wil.

Lekker een beetje zingen. Lekker een beetje rijmen.

Unplugged. Helder en duidelijk.

En als het kan met een scherp randje. Want ik heb wel een mening.

Ik heb natuurlijk ook een andere kant: die van studiomuzikant. Achter de schermen help ik mijn klanten. Ik geef ze stem, ik geef ze woorden en ik schrijf hun liedjes.

Een van mijn klanten zie ik als een soort operazangeres.

Zeer gearticuleerd, weet precies wat ze wil en kent haar bereik. Ze geeft waanzinnige masterclasses. Niet zoals je dat nu overal online ziet. Maar echte masterclasses, waarin leerlingen leren van haar als ervaren rot in het vak.

Een andere klant is net van het conservatorium af. Beheerst haar instrument perfect. Maar zoekt nog naar haar eigen toon en durft nog niet voluit te gaan.

Je hebt natuurlijk ook de wannabe Beyoncé’s (geen klanten van me). Met toeters en bellen, en glitters en visagie. De buitenkant perfect op orde, maar ze kunnen niet zingen en zijn slappe aftreksels van hun idool.

En niet te vergeten de zangeressen van het levenslied! Ik noem geen namen 🙂 Larmoyant, hun hele privé hebben en houwen hup online. Van mishandeling en verslaving tot depressie en schuldhulpverlening. Ze hebben het allemaal overleefd, lessen geleerd en die willen ze jou nu leren. Dan word je net zo succesvol als zij … En wie wil dat nou niet. Toch?

Oké, ik draaf weer een beetje door. Tot zover de vrijmiddag-tirade.

Punt is, dat je door een beetje te stoeien met de vraag ‘wat voor artiest zou je willen zijn’ meer gevoel krijgt met hoe je je online (en offline trouwens ook) wilt presenteren.

Wie zou jij zijn?

Een operazangeres als Elisabeth Schwarzkopf met haar legendarische masterclasses? Een beeldhouwer als Auguste Rodin met zijn expressieve beelden? Een schilder als Karel Appel met zijn ‘ik doe maar wat’?