Wie is er eigenlijk mee begonnen – met het (her)ontdekken en volgen van je passie?

Je hebt het vast ook gemerkt: hoe gepassioneerd iedereen is over z’n werk. Hoeveel passie iedereen voelt voor z’n klanten.

Man, it’s hot out there, in de wereld van de dienstverleners!

Er is geen bedrijf – groot of klein – zonder 100% passie voor klant en product. Er is passie voor de bizarste zaken: van brood tot belasting en van kaas tot coaching.

Ik zeg: het is verbale armoede.

Waarschuwing: het gaat me niet om de intentie waarmee jij je werk doet, het gaat me om het gebruik van het woord.

Passie is een prachtwoord, verwijzend naar een rijke traditie van lijden en compassie, en zinnelijke liefde. Maar nu is dit woord (met al z’n slappe aftreksels) verworden tot een uitgewoond cliché.

Stoplappen zijn het

‘Passie’ en ‘gepassioneerd’ worden inmiddels zo vaak gebruikt dat ze hun glans en kracht hebben verloren. Stoplappen zijn het geworden, die te pas en te onpas gebruikt worden, niet meer verrassen en niet meer overtuigen. Ze kunnen zelfs je geloofwaardigheid aantasten.

Wat bedoel je eigenlijk?

Misschien denk je dat wanneer je zegt dat je ergens passie voor hebt de lezer je vanzelf een echt(er) mens vindt. Dat je lezer begrijpt dat jij echt geeft om zaken die ook voor haar belangrijk zijn. Dat je zo kunt laten zien dat je ergens warm voor loopt en enthousiast over bent.

Maar als je geen enthousiasme voor je klanten en je werk kunt opbrengen, waarom ben je dan überhaupt je bedrijf begonnen?

Er is absoluut niks mis met houden van wat je doet – sterker: het is ’t minste wat we van je mogen verwachten.

Het is alleen niet relevant. Net zo min als woorden zoals integer en betrouwbaar. Daarmee onderscheid je je alleen van dienstverleners die hypocriet en onbetrouwbaar zijn. Is dat wat je wilt?

Als je niet weet wat je moet zeggen om je te onderscheiden is dat wel een heel slechte reden om anderen te kopiëren.

Zeggen dat je gepassioneerd bent is niet genoeg

Grote vraag is of je lezers en klanten het wel zo belangrijk vinden hoe jij je voelt. Waarschijnlijk niet. Wat ze zelf voelen vinden ze veel interessanter. Je verspilt kostbare energie door hen over jouw passie te vertellen; daarmee krijg je ze niet in beweging.

In plaats daarvan kun je ze beter laten weten dat jij begrijpt hoe zij zich voelen, en wat hun verlangens en problemen zijn. Toon je empathie en compassie door hun problemen te beschrijven en hulp te bieden. Dat is veel aantrekkelijker.

Als je toch vastbesloten bent om te vertellen hoe graag je doet wat je doet, probeer dan een minder afgekloven woord te vinden.

Maar ’t beste is toch: laat ’t zien. Dus zeg niet dat je grappig bent, maar vertel een goeie bak. Je kunt wel zeggen dat je eerlijk bent, maar hoe uit zich dat dan?

Show, don’t tell, weet je wel. Dus laat ’t horen in je toon, laat ’t zien in de verhalen die je vertelt.

De Engelse acteur en komiek David Mitchell raakte al in 2009 gepassioneerd door het onderwerp passie en klom op de zeepkist. Met als resultaat dit filmpje. Enjoy!