Een van de best bedoelde adviezen van veel business- en marketingcoaches: schrijf een e-book.

Het komt vast niet alleen daardoor dat we onderhand meer content produceren dan we consumeren. Want veel van wat er gepubliceerd wordt, wordt niet gelezen.

Niet alleen omdat er zoveel is.

Ook (en vooral, volgens mij) omdat de gemiddelde content gewoon niet goed is.

Kijk bijvoorbeeld eens naar alle e-books die je als gratis weggever om de oren vliegen zodra je ergens op een knop klikt.

De titels prikkelen zeker, zoals het hoort. De dienstverleners van dienst hebben die les goed in hun oren geknoopt. Je verwacht absoluut dat je leven voorgoed zal veranderen als je het e-book eenmaal gelezen hebt.

Dus klik je verwachtingsvol de PDF open

En dan blijkt dat je er toch weer bent ingetuind.

Vage ideetjes in een kek designjasje (of juist niet, wat eigenlijk minstens zo erg is).

Larmoyante levensverhalen zonder enkele pointe. (TMI, zoals mijn nichtje van 14 zou zeggen: too much information.)

Als je je manmoedig door die woordenbrij heen worstelt, word je er nog niets wijzer van. Staan er zeven dertien-in-een-dozijntips in die je eerder al ergens hebt gelezen. Blijkt het om een blueprint te gaan die zo oppervlakkig is dat je nog niet weet hoe je moet beginnen.

En ook nog ’s slecht geschreven (mijn persoonlijke pet peeve).

Ik heb het niet over (makkelijk vermijdbare) taalfouten. Ik ben absoluut geen #taalnazi. Ik heb het over slordig schrijven als gevolg van slordig denken. Dat zie je terug in een krakkemikkige structuur en opbouw van de tekst waardoor je nauwelijks begrijpt waarover het gaat.

Ik vind het een gebrek aan liefde voor je lezer

Bij mij – maar misschien komt dat doordat ik een grumpy overgangsmuts ben – roept het tegenzin op, en zeker geen zin om met die dienstverlener iets te ondernemen. Er komt een minnetje bij haar KLT-factor te staan.

Heeft een goeroe ergens geroeptoetert dat je geen waardevolle informatie mag weggeven? Dat zo’n e-book alleen bedoeld is om hongerig te maken naar meer?

Naar wat, denk ik dan, naar meer waardeloze shit?

There is no such thing as a free lunch, zeker, maar dat wil niet zeggen dat het smakeloos of oneetbaar moet zijn.

Het is het eerste wat ik tegen klanten zeg als we het over hun e-book hebben: zorg ervoor dat het om echt waardevolle informatie gaat, dat het voelt alsof je een rib uit je lijf haalt. ‘Moet ik dat echt gratis weggeven?’ Ja, als je van je lezer (en je klanten) houdt, dan doe je dat.