Misschien word ik oud. (Gelukkig maar, zou wijlen m’n moeder zeggen, want wat is het alternatief?)

Beetje grumpy zelfs.

De vele goeie businesscoaches en -programma’s niet te na gesproken, maar ik zie een hoop bullshit voorbijkomen.

M’n broek zakt er soms van af

Figuurlijk hè, mind you.

En ik blijf het gek vinden, dat je precies kunt zien naar welke businesscoach een dienstverlener geweest is. Welk programma of training iemand heeft gevolgd.

Je pikt ze er zo uit. De opbouw van hun aanbod. De marketingtechnieken die ze hanteren. De copywritingformules die ze gebruiken.

Bepaald geen garantie voor succes.

Een paar weken terug las ik deze tirade van Rebecca Tracy: Is your business coach full of shit?

Daarin trekt ze van leer tegen coaches die zich voordoen als succesvolle businesscoaches, en andere coaches een aantrekkelijke wortel voorhouden onder het motto van: ‘I was broke and now I am making 6 figures (by showing other people how to make 6 figures too).’

Ik laat Rebecca fijn even uitrazen:

We have all seen this pyramid-scheme-style shit, and some coaches out there even TEACH it (the worst form of all of this) — they turn health coaches, life coaches, yoga teachers, you name it – into business coaches on purpose, because the only model they know is how to help people make money by helping people make money.

Spot on, zeg ik.

Hoe pik je de goeie eruit

Stel je zoekt een serieuze businesscoach, en dus niet iemand die zegt dat ze zich in 6 maanden heeft ontwikkeld tot diamond ****** businesscoach.

Hoe vind je die? Tracy’s gouden tip: check het webarchief. Check de site van de coach in de WayBack Machine. Je ziet elke aanpassing die er ooit is gedaan (voor zover er opnames van zijn gemaakt). Heeft de dienstverlener in kwestie een geloofwaardige ontwikkeling doorgemaakt? Of was ze een jaar geleden nog zoekend, kersvers van de life coachopleiding …

Nu gewoon weer tussen ons

Deze week liep ik tegen Dolly Parton aan, althans tegen een quote van haar: ‘Find out who you are and do it on purpose.’

En ik dacht: meid, je hebt gewoon gelijk.

Dus!

Weg van de hapsnap en de prefab. De blabla en de borrelpraat. De formulefratsen.

Let’s do it my way.

Eigenlijk ben ik een enorme juf

Al vanaf het moment dat ik m’n kleine zus leerde lezen en schrijven. Ik was bijna vijf, zij net twee. (Ik hoop niet dat ze meeleest, want onderhand is ze het wel beu dit te moeten aanhoren.)

En omdat ik een enorme juf ben, gaan we vandaag weer lekker praktisch aan de slag (insert ironieteken).

De vraag is: hoe klink jij

De woorden die je gebruikt, de lengte van je zinnen. Of je jijt en jouwt. Of je het over ik of wij hebt. Of je vaktermen gebruikt, en metaforen. Of je te pas en te onpas Engels erin gooit.

Dat bepaalt hoe je klinkt en overkomt, en wat een ander erbij voelt. Daar schemeren – als ’t goed is – jouw persoonlijkheid en het karakter van je bedrijf doorheen. Zo onderscheid je je van anderen.

Klink je professioneel-vriendelijk of een tikkeltje amicaal, amigo? Beetje ouderwets of retro-hip? Ben je een positivo of een realist, een beetje vormelijk of een beetje vlot?

Wat is jouw verbale identiteit?

Pak je copy erbij

Je hebt vast wel wat teksten liggen, in een (digitale) map. Beginnetjes van webpagina’s, shitty first drafts van blogartikelen, e-mails die je aan klanten hebt verstuurd.

Die ga je nu doorvlooien op formele en informele taal.

Lees je teksten door.

Bepaal – op een schaal van 1 tot 5 – hoe formeel (1) of informeel (5) jouw teksten zijn.

Schrijf je bijvoorbeeld: Vriendelijk bedankt voor de inschrijving op mijn nieuwsbrief die u vanaf nu elke twee weken zult ontvangen.

Of schrijf je: Yo! Thx! Xie je snel!

Of iets ertussen in?

Ben je content met wat je leest?

Het zou mooi zijn als het plaatje klopt met hoe jezelf ziet.

Maar misschien kom je jezelf tegen als een suffe secretaresse op makkelijke schoenen. Of als een Happy Hypende Hittepetit.

Als je dat allemaal niet bent: hoe wil je dan wel klinken?