Ik ga je vertellen wat ik doe zodat mijn klanten klinken als zichzelf. Vaak meer uitgesproken, altijd karakteristiek.

Met één waarschuwing.

Ik ben natuurlijk wel een beetje raar. Dus wat voor mij werkt, werkt misschien niet voor jou.

Toevallig kan ik zo’n beetje in alle toonaarden schrijven. Kwestie van talent (lukraak goed ontwikkelde taalgebieden in m’n hersens), veel praktiseren en vooral heel veel zitvlees.

Om zo te schrijven dat anderen zich herkennen heb je ook empathie en begrip nodig. Je moet je kunnen inleven. Nou, dat is bij mij prima ontwikkeld. Als overlevingsinstinct. Ik heb van mijn nood een deugd gemaakt.

Je weet, mijn corebusiness is schrijven

Als ik klanten interview voor een project luister ik altijd dondersgoed. Niet alleen naar wat ze zeggen, maar vooral ook naar hoe ze het zeggen.

Wat zijn hun stopwoordjes?
Met welke woorden omschrijven ze de situatie van hun klanten?
Wat zeggen ze in de smalltalk?
En, een beetje vaag misschien: hoe zitten ze in hun energie?

Sommigen klinken alsof ze bij de openhaard zitten. Cognac in de ene, novelle van Jane Austen in de andere hand. De enige geluiden die je hoort zijn het geknisper van de vlammetjes en een tersluikse zucht.

Anderen klinken alsof ze in de sportschool bezig zijn. Beetje hijgerig. Kortaf zelfs. Meteen na de ene oefening dóór na de andere. Wat je hoort? Net iets teveel beats per minuut.

Je begrijpt wat ik bedoel.

Voor je onderneming schrijven is keihard keuzes maken

Díe woorden passen bij mijn bedrijf, en deze niet.
Dít wil ik oproepen bij lezers, en dat niet.
Zó wil ik klinken, en niet zo.

Daar kom je alleen achter door goed naar jezelf te luisteren.

Dus lees wat je schrijft. In je dagboek. Je mails. Kladjes. Conceptteksten. Probeersels.

Hoe klink je zonder correctie, zonder redactie?

Hoe klink jij wanneer je schrijft while no one is watching?